گاهی اوقات فکر میکنم یک آه از تأسّف قضا شدن نماز صبح، ارزشش از عُجب خواندن نماز شب همراه با نماز صبح اول وقت پیش خدا بیشتره ....
با تو ام ای لنگر تسکین!
ای تکان های دل!
ای آرامش ساحل!
با توامای نور!
ای منشور!
ای تمام طیفهای آفتابی!
ای کبود ِ ارغوانی!
ای بنفشابی!
با توام ای دلشوره شیرین !
با توامای غم!
ای غم مبهم!
ای نمیدانم!
هر چه هستی باش!
اما کاش...نه .
جز این آرزویم نیست:هرچه هستی باش !
اما باش!
مرحوم قیصر امین پور
شدیدا از خودم متنفر شدم، با این وضع هدف گذاری در زندگی ....
پ ن : واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه !!
.
.
.
همین !