خیلی وقت بود موقعی که جیبم را از پول های خورد در صندوق صدقات خالی میکردم ، با یک احساس بسیار مغرورانه ای میگفتم : این هم صدقـه امروز ما ...
اما احساس رضایت کاملی نداشتم !
یک چیزی این وسط گم شده بود .... !
یعنی اینکه مثلاً اگر ما روزی میانگین 500 تومان در صندوق صدقات بیاندازیم ، آیا وظیفه مان در قبال محرومین را انجام داده ایم ... ؟؟
مدت ها در فکر بودم تا همین چند وقت پیش ! که گفتم زمانی که امامان و دین ما، این فریضه را مهم شمردند ، پشتش چه نظریه هایی داشتند ؟
یعنی حساب این را میکردند کسی که بلند میشود میرود درب خانه ای را میزند ، اول از همه او را از تنهایی در می آورد . بعد از حال او جویا میشود . درد دل هایش را گوش میدهد . زندگیش را از نزدیک میبیند ، و سر آخر اگر لازم داشت ، پولی هم کمک میکند !
و در این امر ، چقدر اثرات تربیتی برای شخص کمک کننده هست خدا میداند ...؟!
اما امروز ( نه اینکه بگوییم حرکت کمیته امام (ره) در نصب صندوق صدقات بد است ) ، اما فرهنگ مردم ما در کمک به محرومین را عوض کرده است . و کاری کرده که یک انسان با هر اندازه صفر در حساب بانکیش ، با انداختن مثلاً یک هزار تومنی در در صندوق صدقات ، احساس انجام وظیفه میکند !
و شاید ظریف ترین نکته ای که اسلام در این روند مد نظر داشته ، همین رفع نیاز روحی و عاطفی و مالی یتیمان و نیازمندان و همچنین دیدن زندگی های محروم از نزدیک و شکر نعمت های خداست.
که مطمئناً غیر از برخورد های نزدیک و با نصب صندوق صدقات در شهر ، تأمین نمیشود !
پ ن :
١- به اولویت بندی قرآن در آیه 36 سوره نساء و ادامه تعبیرات قرآن در اینجا توجه کنید ...
٢- به آمار معاون توسعه مشارکت های مردمی کمیته امداد در اینجا توجه کنید. خیلی خیلی خوب است اما باز هم رسیدگی به خویشان و آبرومندان فامیل و دوستان ، جایگاهی در این سیستم ندارد !!