صدقه سری ! :: عطر سیب

سلام.

پس بگوووو.

میگم چرا هر چی بیشتر سعی میکنم حسم کمتر میشه.

ولی برای کسی مثل من که فرصتش رو ندارم برم بچرخم و ببینم هر کسی اوضاع و احوالش چیه راه خوبیه که به قسمتی از وظیفه ام عمل کنم.
در ضمن خیلی ها هستند که عزت نفسشون نمیذاره به اشخاص مراجعه کنند و این کمیته امداد یا سازمان های این مدلی هستند که میرن و بهشون کمک میکنند.
یا ممکنه خانواده ای باشه که تو فامیلشون فقیر نباشه یا برعکس خانواده ای باشه که تو نزدیکیشون غنی نباشه.
ولی اینی هم که شما گفتید خیلی درسته.
چقدر قشنگ میشه این فرهنگ دوباره جا بیفته.

۰۱ مهر ۸۹ ، ۱۱:۳۶

چکاوک

التماس دعا.
یا علی.

۰۲ مهر ۸۹ ، ۰۸:۳۲

043

سلام. آفرین چه نکته ی قشنگی.
یه چیز دیگه هم که صندوق صدقات باعثش شده اینه که مثلا اگه یه فقیری چیزی میاد پای ماشین سریع میگیم که برو بابا میخوای بری بدی مواد بکشی. من میندازم تو صندوق که بحثش مفصلهههه

پاسخ:
سلام اره اینم هست واقعا ! یعنی همه رو داریم با یه چوب میرونیم ... ,

۰۶ مهر ۸۹ ، ۰۷:۴۸

کوثر به گوشم

بسم رب الشهدا

سلام علیکم
میدونید تا اربعین چند روز مونده؟
http://kosar-begusham.persianblog.ir/

۰۶ مهر ۸۹ ، ۱۱:۰۳

مداد سیاه

دست هایش را با طناب بزرگی از پشت بسته اند و مچش زخمی شده. پارچه سیاهی به چشمش بسته اند. در خیابان لب جوی آب راکدی زانو زده و سرش روی شانه ها افتاده. زانوهایش بر اثر کشیدن بر زمین سخت مجروح شده و همچنان که بالا تنه اش را به دعا تاب می دهد خون آن شلوارش را خیس می کند. دم غروب است و سایه ی درازش روی قلوه سنگ ها به پس و پیش تاب می خورد. زیر لب چیزی زمزمه می کند. نزدیک تر می شوم. نجوا می کند: هزار بار. جانم هزار بار فدایت...

این کامنت صرفاً جهت دعوت شماست به وبلاگ شخصی من -یعنی چشمان نجیب-
قدم رنجه بفرمایید و چشم ما را روشن.

۰۷ مهر ۸۹ ، ۱۱:۵۷

العبد

در فراقت ای دلدار، می سوزم و می سازم
گرچه بس بود دشوار ، می سوزم و می سازم

دوری جمال تو کرده سخت بیمارم
با همین تن بیمار ، می سوزم و می سازم

دوستان تو باشند پیش دشمنان مقهور
با جفای این اشرار ، می سوزم و می سازم

رحمی از کرم فرما بر دوچشم گریانم
بین به دیده خونبار ، می سوزم و می سازم

خواب و خور حرامم گشت در شب فراق تو
من بیاد تو بیدار ، می سوزم و می سازم

هر بلا رسد بر من ات تو بر ندارم دست
تا رسد گه دیدار ، می سوزم و می سازم

ثابتم (علی) ثابت در طریق عشق او
تا رسم به وصل یار ، می سوزم و می سازم

۰۷ مهر ۸۹ ، ۱۱:۵۷

العبد

۱۵ مهر ۸۹ ، ۰۶:۵۰

قاصدک

بدبختی اینه که نه فقط انجام وظیفه مون رو در حد عالی میدونیم بلکه اگه سه نوبت پشت سرهم دشتمون بره تو جیبمون هاله ای تقدس رو هم قلپ قلب دور کله مون میبینیم!
راست گفتید.

۱۵ مهر ۸۹ ، ۰۷:۱۹

- برما (بهنام جعفری)

حراج کردم همه رازهایم را یک جا
دلقک شدم با دماغ پینوکیو
و بوته گونی به جای موهایم
آری گلم
دلم
حرمت نگه دار
که این اشکها خون بهای عمر رفته من است
سرگذشت کسی که هیچ کس نبود
و همیشه گری می کرد
بی مجال اندیشه به بغض های خود
تا کی مرا گریه کند؟ و تا کی ؟!
و به کدام مرام بمیرد
آری گلم
دلم
ورق بزن مرا
و به آفتاب فردا بیندیش که برای تو طلوع میکند
با سلام
و عطر آویشن..

۱۴ آبان ۸۹ ، ۰۳:۲۶

کوثر به گوشم

بسم رب الشهدا

نکتۀ ظریفی بود...
رفتم توفکر..

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

عطر سیب

عطر سیب

عطر سیب

لامپ

صدقه سری !

نظرات (۱۶)

ارسال نظر