›› سال 91 برای من یک سال فوق
العاده پر بار و سرنوشت ساز بود. سالی که نقطه ی عطفی در زندگی من یا بهتر بگم ما
بود. سال سفر به عمره، با آن همه خاطراتی که هنوز ذهنمان را قلقلک میدهد و انشاالله به زودی خاطراتش را خواهم نوشت.
یادش بخیر ....
›› این روزها به هدف ها و
وظایفم فکر میکنم. به چیز هایی که دلمان میخواهد و چیز هایی که وظیفه مان است. و
به چیزهایی که مجبوریم!
دنیا کم کم دارد خودش را نشان
میدهد. دوران مجردی بدون هیچ تعلقی، میشد روزی هزار بار دعای "اللهم الرزقنا
شهادت یا زیارت" را خواند ... اما ترجیح میدهیم این روزها به جهت مسئولیت
هایی که به گردنمان افزوده شده دعای" اللهم الرزقنا رزقاً واسعاً حلالاً
طیباً" را بخوانیم. که خب اگر آدم بودیم هر دو دعا هیچ منافاتی با هم نداشت.
اما مشکل از همین جا شروع میشود که آدم نیستیم! و در هر دو دعا آلوده ی دعا میشویم
و یادمان میرود خدا، هم در زیارت و شهادت هست و هم در جستجوی رزق حلال!
اما خب راسیاتش خیلی جاها دنبال خدا نیستیم. این
چیزها برایمان میشود هدف. بعد اسم این چیز ها را به زور میگذاریم خدا....
›› فیلم رسوایی فیلم خوبی بود!
فیلمی که در این برهوت اعتقادات در جامعه، حرف از خدا میزد و مردان خدا و توسل و
هدایت! حرف از اخلاص و خرج آبرو برای خدا! فیلمی که از مردم عامی جامعه میتوانستند
از آن نکته بگیرند تا یک روحانی یا یک انسان فوق مذهبی یا همان حزبولاهی هایی که امام به آنها فحش فرمودند : خرمقدس ها!
اما ایراداتی هم داشت که ما در
مقام نقد فنی و محتوایی فیلم نیستیم و در واقعیت حوصله اش الآن در حال حاضر وجود
ندارد :)
›› سال 92 را هم واگذار میکنیم
به خدا! امیدواریم سالی باشد که یک رئیس جمهور خوب گیرمان بیاید. رئیس جمهوری که
به قول آقا حسن های فعلی را داشته باشد و نقص هایش را نه! امیدوارم هر که شود
دوباره مملکت به جنجال کشیده نشود! اینترنت ها قطع نشود! کار و زندگیمان برای جر و
بحث تعطیل نشود، رفقا به جان هم نیفتند، خانواده ها از هم نپاشند، پرونده های هم
را رو نکنند، آبروی نظام را حفظ کنند!
ودر ضمن هر که می شود یادش نرود مسکن مهر را هم ادامه دهد،
که دیگر ما از کار بیکار نشویم ...
فعلاً یا علی !
